ΛΑΒΑΜΕ...

Καλημέρα.

Με τον γραπτό λόγο ποτέ δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά....

Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε.... (;) Μάλλον φταίνε τα ποτά που έχω κοπανήσει. 
Το σκέφτομαι καιρό να σου γράψω. Να σου πώ ένα "ευχαριστώ"...


Ίσως επειδή κάθε χρόνο, ειδικά τέτοιο καιρό, μου έρχονται μνήμες.... Μνήμες από τα παιδικά και εφηβικά - ανέμελα χρόνια στο χωριό.

Η σύζυγός μου λέει: "δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο, ο οποίος να ζεί με τις αναμνήσεις του".

Η σειρά "Στο camping" μου φέρνει τόσο κοντά όλα όσα ζήσαμε πιτσιρικάδες. 

Θυμάμαι...
Να γυρίζουμε από το χωράφι, να καθόμαστε στο τραπέζι για φαγητό και να περιμένουμε όλοι να αρχίσει η σειρά και να δούμε τον Μήτσο, τον Μάιμο, τον Αγροφύλακα, τον Τάκη και όλους τους υπόλοιπους. 
Η ξεκούρασή μας, η διασκέδασή μας... 


Μετά, να βγαίνουμε έξω και να πετάμε ατάκες του "Μήτσου" και του "Μάιμου"... 

Δεν ξέρω.... 

Μάλλον επειδή είχαμε ταυτίσει όλους αυτούς τους χαρακτήρες με δικά μας πρόσωπα.

Ένας παππούς μου ήταν Αγροφύλακας. Το ίδιο στύλ με τον δικό μας.
Άλλος, μεγαλοαγρότης. Έπαιρνε κόσμο για μεροκάματο στα χωράφια. (Τάκης)
Ο άλλος κεράτωνε τη γυναίκα του, η άλλη κεράτωνε τον άντρα της....
Ο τρελός του χωριού...
Ο χαρτοκλέφτης....
Ο ψευτογόης...
Και βέβαια, η μορφή: Μήτσος....
κλπ, κλπ....

Δεν έχω κάτι άλλο να πώ.....

Μπορεί, όμως, και να έχω να πώ πολλά....

Απόψε θα ξαναδώ, για άλλη μια φορά, όλη τη σειρά.... Θα τα ξαναθυμηθώ όλα....

Αύριο κλείνω τα 36...

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....

Γιώργος K.

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ CAMPING

Επιστροφή στο blog μετά από δυόμισι χρόνια. Και ποια καλύτερη αφορμή, από τη μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου για την αγαπημένη μας σειρά; Από το κανάλι fanny kromm του youtube, μία μελωδία που μας ταξιδεύει στις πιο όμορφες γωνίες της μνήμης μας. Σύντομα, ο Καλαντζόπουλος θα βρίσκεται και από τα μέρη μας, με μία συνέντευξη αποκλειστικά αφιερωμένη... πού αλλού; Στο ...Κάμπινγκ!

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΕΡΙΔΗ

Αδερφέ μου,
φίλε μου, συνάδελφε, σύντροφε, ενάρετε πολίτη

Δημήτρη Καμπερίδη.

Η σύντροφός σου Λήδα και τα παιδιά σου, Εύα και Ορέστης, μου ζήτησαν να είμαι ο μόνος που θα σε αποχαιρετίσει εκ μέρους όλων, της οικογένειας, των συγγενών, των φίλων, των συναδέλφων, των παλιών συντρόφων.

Βαριά δουλειά, δύσκολη και επώδυνη αλλά ίσως αυτός ο αποχαιρετισμός με ανακουφίσει και μου πάρει ένα μέρος από το βάρος που νιώθω. Μην πεταχτείς λοιπόν και πεις "σταμάτα ρε Κοτανίδη να μιλήσει και κανένας άλλος", άλλωστε δεν ξέρω αν θα αντέξω μέχρι τέλους. Γι’ αυτό τα έγραψα.

Αδερφέ, φίλε, συνάδελφε, σύντροφε, ενάρετε πολίτη Δημήτρη Καμπερίδη, θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλες ακόμη προσφωνήσεις για να σε περιγράψω καλύτερα αλλά δεν το κάνω γιατί θα μου ξέφευγαν και μερικές λίγο άκομψες για τη στιγμή, από αυτές που σου έλεγα όταν ήμασταν εν στενώ.

Κρατώ το αδερφέ, το φίλε και το σύντροφε γιατί αυτό υπήρξαμε όλα αυτά τα χρόνια, σύντροφοι στην επανάσταση, στην τέχνη, σύντροφοι σαν πατέρες και οικογενειάρχες, σύντροφοι στις περιπέτειες και τους έρωτες, στις αλητείες, στις τρέλες και τις σαχλαμάρες, στη ζωή ολόκληρη.

Πάνε κάπου εξήντα χρόνια, από τότε που η τύχη μας έφερε να μένουμε δίπλα-δίπλα στη Δράμα, να παίζουμε μπάλα, να μαλώνουμε νυχθημερόν όπως τα αδέρφια και να φωνάζουμε για την αγαπημένη μας ομάδα τη Δόξα Δράμας. Με την ευκαιρία να ξέρεις ότι ξεκίνησε το πρωτάθλημα της Β΄ εθνικής χθες με νίκη.

Μαζί ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη να κατεβούμε στην Αθήνα για να γίνουμε ηθοποιοί, να ανακαλύψουμε το θέατρο στη Σχολή, να μάθουμε καλά την τέχνη μας, τον Σαίξπηρ και τον Αισχύλο, μαζί ανακαλύψαμε τον Μαρξ και την επανάσταση που θα άλλαζε τον κόσμο «μα και χωρίς τον Μαρξ εμείς ξέραμε που θα ταχθούμε» όπως λέει ο αγαπημένος μας Μαγιακόφσκι, με τους αδύνατους.
Μαζί προχωρήσαμε στο Ελεύθερο Θέατρο και την περιπέτεια της ομαδικότητας που λίγοι κατάλαβαν και θα καταλάβουν ποτέ τι σήμαινε για μας, πόσο αναγκαία ήταν αυτή η ομαδικότητα, που μέσα από τεράστιες δυσκολίες και κόντρες μας ένωνε σε μια ποιότητα ανώτερη.

Παρέα μας χτύπησε στα είκοσι χρόνια μας η δικτατορία που μας φίμωσε και μαζί αποφασίσαμε να αντισταθούμε, μαζί ενταχθήκαμε στις γραμμές του ΕΚΚΕ που υποσχόταν μια άλλη αριστερά, επαναστατική και ηθική και το υπηρετήσαμε με πάθος και αίσθημα αληθινό. Χωρίσαμε όταν βρέθηκα στη φυλακή κι εσύ κυνηγημένος από τα χουντικά βρομόσκυλα κατάφερες να διαφύγεις στη Γερμανία. Μαζί χαρήκαμε την πτώση της χούντας και την ελευθερία για την οποία παλέψαμε. Και όταν καταλάβαμε ότι η επανάσταση είναι αδύνατη, δεν πάψαμε να πιστεύουμε αλλά ξέραμε πλέον ότι οι επαναστάσεις προδίνονται και καταρρέουν από τα μέσα, από το πάθος που έχουν οι άνθρωποι που ηγούνται για την εξουσία. Από τα κατεστημένα κυκλώματα και την απληστία.

Τότε είπαμε ότι για μας η λύση είναι να προσπαθήσουμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, καλοί και ενάρετοι πολίτες. Εσύ το προσπάθησες και το πέτυχες, υπήρξες ένας δίκαιος και ενάρετος πολίτης σε μια αβαθή δημοκρατία, έζησες στο φως, έμεινες έξω από την σκοτεινιά και τη δυσάρεστη οσμή των κυκλωμάτων και των κομματικών μηχανισμών που κυριάρχησαν στη μεταπολίτευση, πράγμα που δεν συγχωρούν.

Γι’ αυτό και πήρες λιγότερα από όσα σου ανήκαν, λιγότερες ευκαιρίες να προσφέρεις με την τέχνη σου και το ταλέντο σου. Αλλά και με αυτές τις ευκαιρίες που είχες έδωσες το στίγμα της τέχνης σου και του ήθους σου, διακρίθηκες σε όλα τα είδη που υπηρέτησες, στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έλαμψες έστω και καθυστερημένα στην τραγωδία και στην Επίδαυρο και κέρδισες την εκτίμηση την αγάπη όλων αυτών που είχαν τη χαρά να δουλέψουν μαζί σου, να σε γνωρίσουν και να φωτιστούν από το την παρουσία και την ύπαρξή σου. Την εκτίμηση και την αγάπη των φίλων, των συναδέλφων των συμπολιτών και του κοινού.

Δεν «μήδισες» και δεν αλληθώρισες ποτέ προς την εξουσία και τις κάθε λογής «σατραπείες» που προσφέρει γι’ αυτό και σου αξίζουν «τα δίκαια και τα ανεκτίμητα εύγε» που λέει ο άλλος αγαπημένος μας, ο Καβάφης.
«Αγαθοίς ανδράσιν μείζων ο κατόπιν και μετά την τελευτήν έπαινος, φθόνου ουκ επί πολύ επιζώντος» έγραψε ο Θουκυδίδης. Για σένα δεν χρειαζόταν να φύγεις για να έρθει ο έπαινος, τον είχες και εν ζωή, τώρα απλώς θα γίνει μείζων.

Αγαπημένε μας Δημήτρη, ήσουν τυχερός που είχες στο ταξίδι σου σύντροφο τη Λήδα, αυτήν την θαυμάσια και δυνατή γυναίκα με την οποία πορεύτηκες στη ζωή και μεγαλώσατε δύο εξαίρετα παιδιά για τα οποία καμάρωνες και καμαρώνουμε όλοι.
Ο πόνος τους είναι πολύ μεγάλος όπως και όλων μας γιατί έφυγες τόσο νωρίς, τώρα που θα χαλάρωνες και θα απολάμβανες τα εγγόνια σου, τώρα που «αρχίζαμε να κατεβαίνουμε το λαγκάδι των χρόνων» όπως λέει ο Οθέλλος και ελπίζουμε ότι θα γίνουμε σοφότεροι. Φαίνεται ότι δεν ήθελες να γεράσεις, και αποφάσισες ότι δεν σου πάει ο ρόλος του ασθενή γι’ αυτό έφυγες γρήγορα.

Υπάρχει όμως για όλους μας μια παρηγοριά, για τη Λήδα ότι ήταν η σύντροφος ενός σπουδαίου ανθρώπου και τα παιδιά σου παιδιά ενός δίκαιου και καλού πατέρα. Και για μας τους υπόλοιπους που θρηνούμε, ότι γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που ήταν καλός κ’ αγαθός άνθρωπος.
Ο Γιώργος Σεφέρης γράφει: «όταν στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι’ αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απάντησή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».

Να πεις χαιρετίσματα εκεί που θα πας στον αδερφό σου το Λάκη που τον χάσαμε κι’ αυτόν πριν λίγους μήνες, στο Σταύρο Καλάρογλου, τον Μήτσο Ευθυμιάδη και τον Μηνά Κωνσταντόπουλο. Να χαιρετίσεις και να αγκαλιάσεις τον Νίκο Σκυλοδήμο, τον Γιώργο Σαμπάνη, την Χριστίνα Σιμοπούλου, τα παιδιά του Ελεύθερου Θεάτρου που έφυγαν νωρίτερα, από μας τους υπόλοιπους που ήμαστε εδώ και σε αποχαιρετούμε.

Εκ μέρους όλων, της Λήδας, του Ορέστη, της Εύας, της Αγγελικής, των εγγονών σου, των συγγενών, των φίλων, των συναδέλφων και των συντρόφων σου απευθύνω το ύστατο Χαίρε. Το κενό που αφήνεις είναι πολύ μεγάλο, προσωπικά ξέρω πως δεν θα βρω άλλον άνθρωπο να μαλώνω και να βρίζομαι καθημερινά, αλλά να ξέρεις ότι δεν θα πάψεις στιγμή να είσαι ανάμεσα μας, στο θέατρο, στις παρέες, στις συναντήσεις, στους αγώνες της Εθνικής, στο Φίλιον αλλά και στην προσδοκία της μεγάλης αλλαγής που επειδή δεν βρίσκω άλλη λέξη και ίσως επειδή είμαι αμετανόητος, θα την πω και πάλι επανάσταση.

13/9/10

Γιώργος Κοτανίδης

...ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ

Ανδρέας Θωμόπουλος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε Θέατρο στο London School of Dramatic Art (1963-1966) και Κινηματογράφο στο International Film School του Λονδίνου (1966-1968). Ξεκίνησε στο Ακρόαμα-Θέαμα σαν Βοηθός Οπερατέρ και Βοηθός Σκηνοθέτης στο τηλεοπτικό συνεργείο της RAI στο Λονδίνο, όπου έγραψε τα πρώτα του τραγούδια.

Έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, εργαζόμενος παράλληλα σαν σκηνοθέτης. Ασχολήθηκε ακόμα με τη συγγραφή και σκηνοθεσία θεατρικών έργων.

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρείας Ελλήνων Παραγωγών-Σκηνοθετών και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Είναι ακόμα μέλος της Ανθρωπιστικής Οργάνωσης Γιατροί του Κόσμου. Από το 1999 διδάσκει στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Δήμου Αγίας Βαρβάρας.Έχει διατελέσει μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Εργογραφία

Κινηματογράφος (σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης)

Να μ' αγαπάς, ταινία μεγάλου μήκους, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο σε συνεργασία με τον Νίκο Απειρανθίτη, 2003

Αύριο θα ξέρουμε - Dharma Blues, ταινία μεγάλου μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1997

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας - Golden Knight, Α' Γυναικείας Ερμηνείας (Ταμίλα Κουλίεβα) και Φωτογραφίας (Αρης Σταύρου), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας, 1998

Βραβείο Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΑλεξανδρείαςΒραβεία Φωτογραφίας, Ηχου & Μακιγιάζ, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1997

Τιμητική Διάκριση FIPRESCI, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1997

Όστρια - Το τέλος του παιχνιδιού, ταινία μεγάλου μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1986

Ρεπόρτερ, ταινία μεγάλου μήκους, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Ανδρέα Τσιλιφώνη, 1982

Γελαστό απόγευμα, ταινία μεγάλου μήκους, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Φρ. Γερμανού, 1980

Ο ασυμβίβαστος, ταινία μεγάλου μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1979

Αλδεβαράν, ταινία μεγάλου μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1976-77

Pirates, ταινία μικρού μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1970

On your Own, ταινία μεσαίου μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1969

It's alright ma - I'm only bleeding, ταινία μικρού μήκους, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1968

Θέατρο (σαν συγγραφέας και σκηνοθέτης)

Σωκράτης, φωτιά κι αέρας, θεατρικό έργο του ιδίου, ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, 2001, Λαϊκή Σκηνή 2003

Απ’ έξω, θεατρικό έργο του ιδίου, 1999Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού

Αίμα αγάπης / Fool for Love, μετάφραση και σκηνοθεσία του έργου του Sam Sheppard, Θέατρο Αυλωνίτη, 1996

Αρσενικό-Θηλυκό, θεατρικό έργο του ιδίου, Εθνικό Θέατρο 1992, Θεατρική Σκηνή 1997, Δημοτικό Λάρνακας Κύπρου 1998Α' Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού

Παρεξήγηση του Α. Camus (σκηνοθεσία), ΕΤ1

Τζιν Γκέιμ του D. Coburn (σκηνοθεσία), ΕΤ1

Τα παιδιά του Κάιν, θεατρικό έργο του ιδίου, Εθνικό Θέατρο, 1984Β' Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού

Ο Νάσος, θεατρικό έργο του ιδίου, Θέατρο Στοά 1981, ΕΡΤ1 1984, Θέατρο Τέχνης Κύπρου 1984, Θέατρο Βίλκα 1991

Τηλεόραση (σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης)

Στο δρόμο της καρδιάς, τηλεοπτική σειρά 20 επεισοδίων, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Μ. Γεωργιάδη, ALPHA, 2001-02

Ερασιτέχνης άνθρωπος, σειρά 20 επεισοδίων, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου (βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Μπάμπη Τσικληρόπουλου), ALPHA, 1999-2000

Τα παιδιά της Ερυθραίας, ντοκιμαντέρ για τα παιδιά - πρόσφυγες της Ερυθραίας, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1999

Στο Σεράγεβο μετά τον πόλεμο, ντοκιμαντέρ, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1998

Εμείς τα παιδιά θέλουμε ειρήνη, ντοκιμαντέρ γυρισμένο στο Σεράγεβο-Πριγιαντόρ-Μπάνια Λούκα, στη διάρκεια του πολέμου, για την οργάνωση Γιατροί του Κόσμου, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1996

Ρακοσυλλέκτες, σειρά 14 επεισοδίων, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Κ. Βαγιανού, ΕΤ1, 1994

Μη φοβάσαι τη φωτιά, σειρά 16 επεισοδίων, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Μιρέλλας Παπαοικονόμου, MEGA, 1993-94

Ύμνοι παράλληλοι, σειρά 7 επεισοδίων στη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, MEGA,1­992

Η αγάπη της γάτας, σειρά 20 επεισοδίων, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Λευτέρη Καπώνη, MEGA, 1991

Ξενοδοχείο "Amore", σειρά 14 επεισοδίων, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, MEGA, 1989

Στο κάμπινγκ, σειρά 13 επεισοδίων, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Κώστα Γκάτζιου, ΕΤ1, 1988

Όλη η δόξα όλη η χάρη, σειρά 13 επεισοδίων, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Βασίλη Νεμέα, ΕΤ2, 1987

Μικρές αγγελίες, σειρά 8 τηλεταινιών, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, ΕΤ2, 19­86-7

Τα θεία πάθη, σειρά 7 επεισοδίων στη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Βαγγέλη Γκούφα, ΕΤ1, 1985

Λαμπριάτικος ψάλτης, τηλεταινία, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Βαγγέλη Γκούφα (βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη), ΕΤ1, 1985

Η γυφτοπούλα, τηλεταινία, σκηνοθεσία του ιδίου και σενάριο Βαγγέλη Γκούφα (βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη), ΕΤ1, 1985

The rocks, ελληνο-γαλλό-ισπανική τηλεταινία, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, 1984

Μπήτλς για πάντα, αφιέρωμα, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, ΕΤ1, 1983

Χαιρετισμοί, αφιέρωμα (στον Μίκη Θεοδωράκη), σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, ΕΤ1, 19­82

Μουσικό οδοιπορικό με τη Δόμνα, σειρά 17 επεισοδίων, σενάριο και σκηνοθεσία του ιδίου, ΕΤ1, 1978-80

Πηγή:

http://www.senariografoi.gr/script.php?l=gr&p=membersDetails&member=141

ΤΟ ΡΕΣΙΤΑΛ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Νίκος Καλογερόπουλος επί δύο... χωρίς άλλα σχόλια.

"ΣΤΟ ΚΑΜΠΙΝΓΚ" - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ

"Στο Κάμπινγκ" (Όλα τα επεισόδια της σειράς!)

Επεισόδιο 1, Μέρος Α'
Επεισόδιο 1, Μέρος Β'

Επεισόδιο 2, Μέρος Α'
Επεισόδιο 2, Μέρος Β'

Επεισόδιο 3, Μέρος Α'
Επεισόδιο 3, Μέρος Β'

Επεισόδιο 4, Μέρος Α'
Επεισόδιο 4, Μέρος Β'

Επεισόδιο 5, Μέρος Α'
Επεισόδιο 5, Μέρος Β'

Επεισόδιο 6, Μέρος Α'
Επεισόδιο 6, Μέρος Β'

Επεισόδιο 7, Μέρος Α'
Επεισόδιο 7, Μέρος Β'

Επεισόδιο 8, Μέρος Α'
Επεισόδιο 8, Μέρος Β'

Επεισόδιο 9, Μέρος Α'
Επεισόδιο 9, Μέρος Β'

Επεισόδιο 10, Μέρος Α'
Επεισόδιο 10, Μέρος Β'

Επεισόδιο 11, Μέρος Α'
Επεισόδιο 11, Μέρος Β'

Επεισόδιο 12, Μέρος Α'
Επεισόδιο 12, Μέρος Β'

Επεισόδιο 13, Μέρος Α'
Επεισόδιο 13, Μέρος Β'

Αν κάποιος από τους συνδέσμους δεν λειτουργεί, επισκεφθείτε τις κεντρικές σελίδες ΕΔΩ (www.greek-movies.com) και ΕΔΩ (www.greek-video.net)

ΣΤΟ ΚΑΜΠΙΝΓΚ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΡΩΤΟ

(από τη Βικιπαίδεια...)
"Στο Κάμπινγκ (...στο camping...), είναι ο τίτλος ελληνικής κοινωνικής-κωμικής τηλεοπτικής σειράς του 1989 σε σενάριο Κώστα Γκάτζιου, σκηνοθεσία Ανδρέα Θωμόπουλου και παραγωγή ΕΡΤ. Αποτελούνταν από 13 επεισόδια των 45 λεπτών. Η σειρά προβάλεται σε επανάληψη από το κανάλι Πρίσμα+ της ΕΡΤ Ψηφιακής.
Υπόθεση: Το σενάριο περιγράφει τις σχέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους πελάτες ενός κάμπινγκ στην Πελοπόννησο. Κεντρικά πρόσωπα ο ιδιοκτήτης Τάκης και ο Μήτσος, που ήρθε απ' το χωριό Αραχναίο για να αναλάβει τη φροντίδα των αλόγων που νοίκιασε ο πατέρας του στον Τάκη για το καλοκαίρι («Σχολή ιππασίας» στο κάμπινγκ). Ο Μήτσος θα ζήσει έναν έρωτα με την Γερμανίδα Σαμάνθα, που θα τελειώσει μαζί με το καλοκαίρι."
-----

Το blog "στο κάμπινγκ" ξεκινάει σήμερα, 18 Μαΐου 2009, ακριβώς είκοσι χρόνια μετά την προβολή της ομώνυμης σειράς. Σκοπός του; Να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεώτεροι την πιο τρυφερή, την πιο μελαγχολική, την πιο ανθρώπινη σειρά που έβγαλε ποτέ η ελληνική τηλεόραση. "Στο κάμπινγκ" δεν συναντήθηκαν μόνο μερικοί ηθοποιοί, αλλά μια ολόκληρη αντίληψη της ζωής. Αυτή την αντίληψη θα προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσει αυτό εδώ το blog. Να συναντιόμαστε λοιπόν, στο κάμπινγκ του διαδικτύου και της τηλεόρασης, αλλά και στα κάμπινγκ της παιδικής μας αφέλειας. Και, (γιατί όχι;), και στα κάμπινγκ τα πραγματικά, δίπλα στη θάλασσα.