ΛΑΒΑΜΕ...

Καλημέρα.

Με τον γραπτό λόγο ποτέ δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά....

Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε.... (;) Μάλλον φταίνε τα ποτά που έχω κοπανήσει. 
Το σκέφτομαι καιρό να σου γράψω. Να σου πώ ένα "ευχαριστώ"...


Ίσως επειδή κάθε χρόνο, ειδικά τέτοιο καιρό, μου έρχονται μνήμες.... Μνήμες από τα παιδικά και εφηβικά - ανέμελα χρόνια στο χωριό.

Η σύζυγός μου λέει: "δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο, ο οποίος να ζεί με τις αναμνήσεις του".

Η σειρά "Στο camping" μου φέρνει τόσο κοντά όλα όσα ζήσαμε πιτσιρικάδες. 

Θυμάμαι...
Να γυρίζουμε από το χωράφι, να καθόμαστε στο τραπέζι για φαγητό και να περιμένουμε όλοι να αρχίσει η σειρά και να δούμε τον Μήτσο, τον Μάιμο, τον Αγροφύλακα, τον Τάκη και όλους τους υπόλοιπους. 
Η ξεκούρασή μας, η διασκέδασή μας... 


Μετά, να βγαίνουμε έξω και να πετάμε ατάκες του "Μήτσου" και του "Μάιμου"... 

Δεν ξέρω.... 

Μάλλον επειδή είχαμε ταυτίσει όλους αυτούς τους χαρακτήρες με δικά μας πρόσωπα.

Ένας παππούς μου ήταν Αγροφύλακας. Το ίδιο στύλ με τον δικό μας.
Άλλος, μεγαλοαγρότης. Έπαιρνε κόσμο για μεροκάματο στα χωράφια. (Τάκης)
Ο άλλος κεράτωνε τη γυναίκα του, η άλλη κεράτωνε τον άντρα της....
Ο τρελός του χωριού...
Ο χαρτοκλέφτης....
Ο ψευτογόης...
Και βέβαια, η μορφή: Μήτσος....
κλπ, κλπ....

Δεν έχω κάτι άλλο να πώ.....

Μπορεί, όμως, και να έχω να πώ πολλά....

Απόψε θα ξαναδώ, για άλλη μια φορά, όλη τη σειρά.... Θα τα ξαναθυμηθώ όλα....

Αύριο κλείνω τα 36...

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....

Γιώργος K.