(από τη Βικιπαίδεια...)
"Στο Κάμπινγκ (...στο camping...), είναι ο τίτλος ελληνικής κοινωνικής-κωμικής τηλεοπτικής σειράς του 1989 σε σενάριο Κώστα Γκάτζιου, σκηνοθεσία Ανδρέα Θωμόπουλου και παραγωγή ΕΡΤ. Αποτελούνταν από 13 επεισόδια των 45 λεπτών. Η σειρά προβάλεται σε επανάληψη από το κανάλι Πρίσμα+ της ΕΡΤ Ψηφιακής.
Υπόθεση: Το σενάριο περιγράφει τις σχέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους πελάτες ενός κάμπινγκ στην Πελοπόννησο. Κεντρικά πρόσωπα ο ιδιοκτήτης Τάκης και ο Μήτσος, που ήρθε απ' το χωριό Αραχναίο για να αναλάβει τη φροντίδα των αλόγων που νοίκιασε ο πατέρας του στον Τάκη για το καλοκαίρι («Σχολή ιππασίας» στο κάμπινγκ). Ο Μήτσος θα ζήσει έναν έρωτα με την Γερμανίδα Σαμάνθα, που θα τελειώσει μαζί με το καλοκαίρι."
-----
"Στο Κάμπινγκ (...στο camping...), είναι ο τίτλος ελληνικής κοινωνικής-κωμικής τηλεοπτικής σειράς του 1989 σε σενάριο Κώστα Γκάτζιου, σκηνοθεσία Ανδρέα Θωμόπουλου και παραγωγή ΕΡΤ. Αποτελούνταν από 13 επεισόδια των 45 λεπτών. Η σειρά προβάλεται σε επανάληψη από το κανάλι Πρίσμα+ της ΕΡΤ Ψηφιακής.
Υπόθεση: Το σενάριο περιγράφει τις σχέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους πελάτες ενός κάμπινγκ στην Πελοπόννησο. Κεντρικά πρόσωπα ο ιδιοκτήτης Τάκης και ο Μήτσος, που ήρθε απ' το χωριό Αραχναίο για να αναλάβει τη φροντίδα των αλόγων που νοίκιασε ο πατέρας του στον Τάκη για το καλοκαίρι («Σχολή ιππασίας» στο κάμπινγκ). Ο Μήτσος θα ζήσει έναν έρωτα με την Γερμανίδα Σαμάνθα, που θα τελειώσει μαζί με το καλοκαίρι."
-----
Το blog "στο κάμπινγκ" ξεκινάει σήμερα, 18 Μαΐου 2009, ακριβώς είκοσι χρόνια μετά την προβολή της ομώνυμης σειράς. Σκοπός του; Να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεώτεροι την πιο τρυφερή, την πιο μελαγχολική, την πιο ανθρώπινη σειρά που έβγαλε ποτέ η ελληνική τηλεόραση. "Στο κάμπινγκ" δεν συναντήθηκαν μόνο μερικοί ηθοποιοί, αλλά μια ολόκληρη αντίληψη της ζωής. Αυτή την αντίληψη θα προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσει αυτό εδώ το blog. Να συναντιόμαστε λοιπόν, στο κάμπινγκ του διαδικτύου και της τηλεόρασης, αλλά και στα κάμπινγκ της παιδικής μας αφέλειας. Και, (γιατί όχι;), και στα κάμπινγκ τα πραγματικά, δίπλα στη θάλασσα.
46 σχόλια:
kali arxi....oloi sto camping loipon gia vradini kouventoula, partakia kai oti allo prokypsei..see you..
Καλωσήρθες Γιουσουρούμ!
Μια από τις καλλίτερες σειρές!!!
Θυμάμαι που το έβλεπα πιτσιρικάς ...
Να κάνω μια ερώτηση
Που μπορούμε να τα βρούμε αλλού τα επεισόδια αυτά εκτός από το Ηλίθιο Veoh?
Ευχαριστώ πολύ!!!
Δυστυχώς όχι, δεν έχω βρει άλλο τρόπο εκτός από το "Ηλίθιο Veoh"!
Ο τρόπος που ανακάλυψα την υπέροχη αυτή σειρά ίσως είναι λίγο ανορθόδοξος αλλά ακόμα κι έτσι άξιζε.
Ενω λοιπόν δε παρακολουθώ τηλεόραση και ειδικά STAR, κάποιο βράδυ που η τηλεόραση ήταν ανοιχτή ,
το συγκεκριμένο κανάλι είχε ένα αφιέρωμα σε σειρές που οι ηθοποιοί έπαιζαν διπλούς ρόλους.Ανάμεσα σε αυτές ήταν και το Καμπινγκ.
Για κάποιο περίεργο λόγο απο τα λίγα που πρόλαβα και είδα γοητεύθηκα και είπα να δω τελικά όλη τη σειρά.
Δεν ξέρω για πιο ακριβώς λόγο με συγκίνησε τόσο αυτή η σειρά.Γενικά έβγαζε μια μελαγχολία,άλλά με τόση γλύκα!
Ως ένα βαθμό "φταίνε"και οι μελωδίες του Καλατζόπουλου.
Είχα φοβηθεί ότι δε θα ξαναέβλεπα αυτή τη σειρά επειδή είχε καιρό να προβληθεί μέχρι που την πέτυχα στο prisma και χάρηκα ιδιαίτερα. Μπήκα στο ιντερνετ με σκοπό να ανακαλύψω αν υπάρχει soundrack της σειράς. Αν μπορείτε να βοηθήσετε θα το εκτιμούσα. Κατά τη γνώμη μου η μουσική που την πλαισίωνε έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία αυτής της ταξιδιάρικης, μελαγχολικής ατμόσφαιρας. Λατρεύω τη σειρά, τα χρώματά της, τους ήρωές της.
Γεια σου Φωφώ,
το σάουντρακ της σειράς το υπογράφει ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος. Δυστυχώς, δεν κυκλοφορεί αυτοτελές σε δίσκο, όμως ένα κομμάτι έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή "Summertime in Prague" του συνθέτη. Περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση στο μπλογκ!
Έψαχνα χρόνια να βρω την προέλευση της μουσικής της σειράς. Ευτυχώς η δυστυχώς, από τότε ότι και να δω στην τηλεόραση, όποιο μουσικό θέμα και να ακούσω, η σύγκριση είναι εντελώς αυθόρμητη. Να είστε καλά για ετούτο το μπλογκ. Χαίρομαι που σας βρήκα κι ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
Καλή συνέχεια.
Είναι η τρίτη φορά που βλέπω αυτή την πραγματικά υπέροχη σειρά και με συγκινεί ακόμη. Για να μην πω ότι με συγκινεί τώρα πια περισσότερο.
Δεν ξέρω αν είναι η νοσταλγία της εποχής, την οποία έχω ζήσει και μου λείπει η αθωότητα της, η υπέροχη μουσική του Καλατζόπουλου, οι όμορφες ιστορίες που ξετυλίγονται δίπλα στη θάλασσα που με συγκινούν ακόμα μετά από 20 χρόνια, αυτό που ξέρω είναι ότι αν υπάρχει μεράκι και ταλέντο γυρίζονται 'διαμάντια'.
Μπράβο λοιπόν στον Αντρέα Θωμόπουλο που παρακολουθώ και θαυμάζω χρόνια, το Νίκο Καλογερόπουλο, για μένα τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό (μας λείπεις Νίκο)και το υπόλοιπο διαλεκτό καστ αλλά και στο Γκάτζιο για το πανέμορφο σενάριο.
Αγαπητοί φίλοι για να κλείσω ας το πάρουμε απόφαση τέτοιες σειρές, για να μην πω ταινίες (αφού όλα τα γυρίσματα είναι εξωτερικά, δεν γυρίζονται πια, ίσως τελικά αυτό να με μελαγχολεί περισσότερο από όλα.
Κορυφαίο σίριαλ, κορυφαίες ερμηνείες, απομεινάρια μιας εποχής της δύσης της αθωότητος της Ελλάδας και της δικής μας.
Αγαπημένα Ελληνικά 80s καλοκαίρια με παγωτό, σουβλάκι, ποδήλατο, πρώτα φλερτς, τριζόνια κ ένας κόσμος λαϊκός, απλός κ ανθρώπινος.
Αγαπημένο Κάμπινκγ, αγαπημένη Πελοπόννησος ♥.
Εξαιρετική σειρά. Κωμικές καταστάσεις, συγκίνηση και μελαγχολία μαζί. Μια άλλη εποχή. Μια άλλη Ελλάδα...
Ευχαριστώ για τα μηνύματα. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι τόσα χρόνια μετά, αυτή η σειρά συνεχίζει να συγκινεί και να γοητεύει. Μαζί, θα ψάξουμε γνωστές και άγνωστες πτυχές αυτής της ομορφιάς της.
Το soundtrack του Καλατζόπουλου υπάρχει πουθενά;; Ξέρει κάποιος το όνομα του τραγουδιού που παίζει στην αρχή κάθε επισοδείου?
ΚΑΛΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - SUMMERTIME IN PRAGUE
Μουσική από εικόνες, γραμμένη για κινηματογραφικά έργα και ιστορίες της τηλεόρασης. Μελωδίες που έγραψε ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, τα τελευταία δέκα χρόνια. Μια πλούσια παραγωγή με μεγάλες ορχήστρες που περιλαμβάνει την επανέκδοση του τραγουδιού ¨Summertime in Prague¨ με την ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ.
1 Running Down the Hill
2 Summertime in Prague
3 Camping
4 Victim of a Miracle
5 Tuscany
6 Looking out the window
7 Ester
8 Jasmin in b&w
9 Lenin in Vienna
10 Antonio in Afrika
11 MusiCircus
12 Flying over the rooftops
13 Looking in the window
14 Summertime in Prague (orch.)
-----------------------------------
Είναι το Νο 3 του παραπάνω δίσκου και ονομάζεται Camping. Η διάρκεια του κοματιού είναι 1΄,37".
@Aνωνυμε 8/9/10 12:19
πολύ καλή πληροφόρηση :)
Τυχαίνει να έχω στον υπολογιστή όλα τα επεισόδια της σειράς :)
Νομίζω ότι έχει μείνει ανενεργό το blog επί του θέματος κ θα πρέπει να μας δώσει ο δημιουργός ερεθίσματα για περαιτέρω ανάλυση :)
Ptboul
"Έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Δημήτρης Καμπερίδης, ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο."
Ένας εξαιρετικός ηθοποιός που στη συγκεκριμένη σειρά ερμηνεύει συγκλονιστικά το ρόλο του καπτάν-Αντώνη. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του.
Σχετικά με τον Δ.Καμπερίδη:
http://www.anixneuseis.gr/?p=7342
Με πολύ χαρά, και απέραντο σεβασμό στους ηθοποιούς και τους δημιουργούς της σειράς ,σας Χαιρετίζω όλους.
Έμαθα για τον πρόωρο χαμό του Δ.Καμπερίδη από το ιστολογίo και ένοιωσα οτι έχασα κάποιον δικό μου άνθρωπο χωρίς καν να τον έχω γνωρίσει. Έτσι τον ένοιωθα μέσα από τη σειρά...
Το κάμπινγκ...εικόνες που θυμίζουν σε όλους την εποχή της αθωότητας μας...εικόνες που ζούμε μια φορά στη ζωή μας.....
Συγχαρητήρια για το ιστολόγιό σας, είναι εξαίρετο. Η σειρά προβάλλεται καθημερινά στην ΕΤ1 γύρω στις 11:00.
Ρε παιδιά τί έγινε; Γιατί τόση υσυχία;
Γεια χαρά σε όλους και όλες. Με πραγματικά ευχάριστη έκπληξη και συγκίνηση ανακάλυψα την ύπαρξη αυτού του διαδυκτιακού κάμπινγκ. Εναν χώρο για την αγαπημένη μας σειρά, αλλά και έναν χώρο για τις αναμνήσεις μας. Για μένα, για σένα, για όλες τις ψυχές που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια και δεν ξεχνάμε να θυμόμαστε. Το παρελθόν δεν είναι μόνο η νεότητα, είναι η ψυχή μας. Όταν προβλήθηκε το «κάμπινγκ» είχα περάσει τα είκοσι και τραβούσα την ανηφόρα. Θυμάμαι και με πόση λαχτάρα το περίμενα κάθε εβδομάδα. «Η ΕΤ-1 παρουσιάζει την τηλεοπτική σειρά …Στο κάμπινγκ…» Δίπλα σε όλες τις ευχάριστες και λιγότερο ευχάριστες στιγμές που έχω από τότε, πάντα βρίσκει θέση και τρυπώνει αυτό το κάμπινγκ στην παραλία του Δρέπανου στην Αργολίδα. Εικόνες, φιγούρες και καταστάσεις από «ελληνικό νεορεαλισμό». Ο Μήτσος-horses, o Νίκος «Τεό» Χύτας με τα κυάλια (αγόρι μου, πέφτει ο σούπερμαν;), ο Τάκης στην ρεσεπσιόν, η Σαμάνθα και το Ααχεν, ο Καμπερίδης, ο – γεννημένος λίγα χιλιόμετρα δίπλα, στο Ναύπλιο- Βαγγέλης Καζάν, η Λενώση, ο Αυγουστίδης, η σπουδαία Νόνη Ιωαννίδου, η Μυρτώ Παράσχη, ο Μάϊμος, ο Δεστούνης, ο Πετράν, ο μάγειρας…η όμορφη η μουσική του Καλαντζόπουλου. Γιατί, την σκηνοθεσία (με αυτόν τον υπέροχο μελαγχολικό και τρυφερό τόνο μαζί) του Ανδρέα Θωμόπουλου που την βάζεις; Ωραίες συνομωσίες και καλλιτέχνες-δημιουργοί που έριξαν τον κουβά τους σε βαθύ πηγάδι. Σπουδαίοι ηθοποιοί. Αλήθεια, από τι «υλικό» είναι φτιαγμένος άραγε ο Καλογερόπουλος; Τέσσερα πρόσωπα από την παρέα του κάμπινγκ, δεν υπάρχουν σήμερα: Καζάν, Σαμπάνης, Καμπερίδης και Βαρούχας (μάγειρας) έχουν πετάξει σε άλλη «τροχιά». Τι κρίμα…
Στο βάθος το Τολό. Ψάθα, αντηλιακό caroten και γουόκμαν. Ηχος από φλοίσβο, τσόκαρα, φερμουάρ σκηνής και «play» στο κασετόφωνο. Τα γράμματα στις πινακίδες των αυτοκινήτων γίνονται τρία, ο «κωλοσούρτης» με τα στροφιλίκια στον Αχλαδόκαμπο τελειώνει, μαζί και η δεκαετία της…αλλαγής. Εδώ όμως χωράνε τα δικά μας eighties, με την δική μας αισθητική και συνείδηση, που δεν τα χαρίζουμε σε κανένα σκυλάδικο κιτσαριό. Τελειώνω. Το φινάλε, στην φθινοπωρινή και έρημη παραλία, με τον Μαϊμο, τον Βαγγέλη Καζάν να παίζει ακορντεόν και τον Καλογερόπουλο να επιστρέφει στο Αραχναίο, με συγκινεί πάντα. Με πιάνει από τον λαιμό όλο και δυνατότερα. Ισως είναι το φινάλε και του δικού μου ξέγνιαστου κάμπινγκ, με όλες τις ιστορίες της πρώτης νιότης των είκοσι χρόνων. Ονειρα, προσδοκίες, φίλοι που χάθηκαν, που «έφυγαν». Σύντομοι έρωτες, και παρέες που όμως κρατάνε ακόμα στο θυμικό. Όλα αυτά.
Μπράβο «Στο -διαδικτυακό και ελεύθερο- κάμπινγκ» και στα όμορφα κείμενα.
Υ,Γ Εννοείται πώς κάνω πάντα κάμπινγκ. Συνήθως ελεύθερο αλλά και οργανωμένο, μόνο όταν αυτό κουβαλάει την αίσθηση και την ψυχή της παρέας και όχι την νοοτροπία της αλλαλάζουσας τροχοσκηνοπολιτείας.
Γιάννης
Ναι,ο ελάχιστος φόρος τιμής σε κάτι που χάραξε τη ζωή πολλών από μας νομίζω ότι μπορεί να είναι αυτή εδώ η γωνία στο νετ.
Κι εγώ με τη σειρά μου διασταύρωσα τη ζωή μου με το ´Κάμπινγκ' εκεί πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια.Συνέπεσε με το καλοκαίρι της δικής μου κοινωνικοποίησης και απόσπασης από το καβούκι μου.Το κέρδισε όμως όχι μόνο χάρη στη χρονική συγκυρία γιατί αν ήταν έτσι,σήμερα που είναι όλα τόσο μακριά(αλλά περιέργως και τόσο κοντά)θα φάνταζε σαν αρχαίο ξεφουσκωμένο μπαλόνι.
Αντίθετα ξεχύνονται από την οθόνη:
-μια εκπληκτική σκηνοθεσία που λες και φιλοξενεί όλο το ταλέντο που αποθήκευε μέσα του σε όλη του την καριέρα ο Ανδρέας Θωμόπουλος(τον αγαπώ γιατί έγραψε ένα πανέμορφο κείμενο για τον Ν.Νικολαϊδη), γέμισε με ποίηση το πλέον αντιποιητικό όχημα της τηλεόρασης και κατάφερε να αγγίξει εξίσου λόγιους και μη θεατές .
-ένα σενάριο από έναν συγγραφέα που έκτοτε δεν ξανακούστηκε κι όμως η γεωμετρία του κειμένου του βάζει τα γυαλιά σε κάμποσους επαγγελματίες που επιμένουν να αντιμετωπίζουν το θεατή σαν βρέφος που χρήζει μασημένης τροφής.
-χαρακτήρες που αναπνέουν πάνω μας και εκπλήσσουν με την αρχιτεκτονική τους και το βάθος τους,σαν τον άξεστο και φαλλοκράτη Μήτσο,έρμαιο του ανόητου πατέρα του και της άβουλης μάνας του,ο οποίος μέσα από τον πόνο του πρόσκαιρου έρωτα θα πάρει τη ζωή του στα χέρια του και θα αποκτήσει προσωπικότητα.
Ή σαν τον Τάκη που,πληγωμένος σαν παιδί και απονεκρωμένος από συναισθήματα,χλευάζει αυτούς που γίνονται υποχείρια των γυναικών,για να φτάσει όμως στο τέλος ο ίδιος-έχοντας πληγώσει και χάσει τη μόνη γυναίκα που αγάπησε αληθινά-να καταλάβει ότι 'φεύγουν και αυτοί που δε θα θέλαμε να φύγουν'.
Όλοι μέχρι το τελευταίο κομματάκι του παζλ έχουν τη γενναιόδωρη τιμητική τους στο 'Καμπινγκ'.
Τα σπουδαία έργα είναι προσωπικά ταξίδια για τον καθένα και έτσι εγώ κάνω το δικό μου ταξίδι κάθε φορά πίσω στο δικό μου '89,προβάλλοντας τα δικά μου πρόσωπα και τις δικές μου παραλίες.Ας είναι και ουτοπία.
Τώρα μόλις ανακάλυψα το μπλογκ,συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία.
για μένα είναι η κορυφαία σειρά της ελληνικής τηλεόρασης διαχρονικά. Μια σειρά (κορυφαία σενάριο,σκηνοθεσία και μουσική) που σε μαγεύει μιας και σκιαγραφεί ιδανικά τους χαρακτήρες που ζούν και εργάζονται στο κάμπινγκ ένα καλοκαίρι. Τί να πεί κανείς για τον Τεό,τον Μάιμο,τον Μήτσο, τον Καπετάν-Αντώνη,το Κατινάκι,τον Αγροφύλακα και τους υπόλοιπους ήρωες ιδανικά δοσμένους και με μεγάλη όρεξη απο τους ηθοποιούς που τους αποδίδουν.
Την σειρά την έχω δεί τουλάχιστον 20 φορές και πάντα μου αφήνει κάποιο συναίσθημα αγαλλίασης αλλά και μελαγχολίας για εκείνα τα ανέμελα χρόνια (όταν πρωτοπαίχτηκε η σειρά ήμουν 14 ετών) αλλά και στις επαναλήψεις κάθε χρόνο έβλεπα κάποιες πτυχές του χαρακτήρα μου στους ήρωες της σειράς.
Να στε καλά που μου θυμήσατε ωραίες και ρομαντικές εποχές...
Αυτή η σειρά είναι το φάρμακο σε κάθε μελαγχολία. Είναι το γέλιο είναι η ευτυχία είναι η αθωότητα είναι ο έρωτας. Χωρίς καμία βιασύνη δημιουργεί κορύφωση σε συναισθήματα και χωρίς βιασύνη τα αφήνει να σβήσουν για να ξαναρχίσει τον ίδιο κύκλο.
Γυρίστηκε στο camping triton που βρίσκεται στην παραλία Πλάκα στο χωριό Δρέπανο Αργολίδας (πολύ κοντά στο Τολό και την Ασίνη).
Πόσες αναμνήσεις!!!!!! Πόσες! Αριστουργηματική σειρά από μια ομάδα καλλιτεχνών που... τι να λέμε! Μιλάμε για μια απίστευτη σειρά, όταν ακόμα τις σειρές τις έφτιαχναν κινηματογραφηστές και τις έπαιζαν ηθοποιοί! Κλασικά ο Καλογερόπουλος δίνει ρέστα, όπως όμως και όλοι οι υπόλοιποι!
ΥΓ: Θα έχω κάνει ωρθωγραφυκά :-)
Παιδιά κάντε κάτι!!! Η σελίδα έμεινε ανενεργή!!!!
Filoi mou opoios thelei thn seira exei anebei sto foroum se (avi) www.ellas-music.net
na eiste kala.
Γιατί όποτε βλέπω αυτό το σήριαλ βουρκώνουν τα μάτια μου αλλά και γελάω με τους διαλόγους,
που πήγανε αυτές οι εποχές οι όμορφες; αυτή η σειρά απλά έχει ταυτιστεί με τα νεανικά μας χρόνια και μας δείχνει ρε γαμώτο ότι μεγαλώσαμε, δεν ξαναβγαίνουν τέτοια σήριαλ και όλο το καστ είναι ηθοποιάρες καμιά σύγκριση με τα τωρινά τσουτσέκια...
Τις ίδιες αντιδράσεις έχω με του ανωνύμου 4/8/2012,όταν βλέπω για πολλοστή φορά το σίριαλ. Συγκίνηση και μελαγχολία μαζί και το δάκρυ για μια Ελλάδα που χάνεται μαζί με τη νεότητά μας.....
O Γιάννης (7/7/11 - 12:46 μ.μ. , νομίζω μας κάλυψε με την ανάρτηση του σε όλα τα επίπεδα.
Κάθε που μπαίνει η άνοιξη το θυμάμαι με νοσταλγία και ανατρέχω στο you tube να πάρω την δόση μου. :)
ptboul
Καλωσόρισα στην παρέα σας
Για σας παιδιά.μετά από πολλά χρόνια θημηθικα και εγώ αυτη την πανέμορφη σηρα.δεν χάνει πότε
Κάθε φορά που ξαναβλέπω την σειρά, γίνομαι καλύτερος άνθρωπος..
Αντίο αγαπημένε μας Τεό.
Δεν μας έφτανε η εποχή που έφυγε και ζει μόνο μέσα στις μνήμες μας, τώρα έφυγες και εσύ.
Ίσως βρεθούμε κάποτε, παρέα με ένα κόκκινο Μάρλμπορο και μια μπύρα στα στενά του Ναυπλίου ή στην βραδινή υγρασία μιας σκηνής με τα τριζόνια και τον ήχο του κασετοφώνου.
Α ρε ζωή, όσο όμορφη είσαι, άλλο τόσο σκληρή.
Η ΕΡΤ προβάλει και πάλι τη σειρά. Ας την ξαναδούμε για πολλοστή φορά. Έτσι, σα φόρο τιμής στους εκλιπόντες Καζάν, Καμπερίδη και Χύτα. Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές τους.
@ "Τέσσερα πρόσωπα από την παρέα του κάμπινγκ, δεν υπάρχουν σήμερα: Καζάν, Σαμπάνης, Καμπερίδης και Βαρούχας (μάγειρας)"
Φέτος "έφυγε" κι ο Νίκος Χύτας (8 Ιουνίου 2018)
Πάει κι ο Τάκης...
Ο Τεό...
Καλό μήνα και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους μας. Εντός και εκτός Camping.
Ο Τάκης Μόσχος τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στη Σκόπελο, με την θεατρική ομάδα που πήρε μετά το όνομά του
Ξέρει κανείς τους ηθοποιούς που ενσάρκωναν τους τύπους που κατασκήνωσαν έξω από το κάμπινγκ?
Έχω κλείσει τα πάντα σε αυτούς τους χαλεπούς χρόνους που βαδίζουμε και βλέπω την υπέροχη αυτή σειρά για πολλοστή φορά
Έχει ξεφύγει πραγματικά η ψυχή και ο νους σε άλλες εποχές
Εποχές που ζήσαμε και μεγαλώσαμε που τώρα φαίνονται σαν όνειρο
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους συντελεστές αυτής της μοναδικής σειράς
Καλή χρονιά σε όλους. Εξαιρούνται οι πολιτικάντηδες ...
Μετα από 12 χρόνια ξαναγράφω λίγες λέξεις. Κάθε που ετοιμάζεται το καλοκαίρι η ματιά γυρίζει πάντα πίσω στο "κάμπινγκ" του Θωμόπουλου και του Γκάτζιου, στο κάμπινγκ της εφηβείας και της νεότητας που ολοένα απομακρύνεται.Η ψυχή όμως δεν γερνάει ποτέ. Έτσι δεν είναι;
Ελπίζω αυτό το blog να παραμείνει -όσο μπορεί- ενεργό.
Γιάννης Αθήνα, πρωτομαγιά 2023
Μάιος 1989- Μάιος 2023. 34 χρόνια από την πρώτη προβολή αυτής της εξαίρετης σειράς. Άσπρα μαλλιά, βαθιές ρυτίδες, αλλά η καρδιά η ίδια όπως τότε.
Η σειρά μοιάζει σαν μια σπουδή πως διαφορετικοί άνθρωποι ερωτεύονται, απογοητεύονται ή ζούνε τον έρωτα τους, προσεγγίζοντας το θέμα "έρωτας" όλοι διαφορετικά.
Ίσως ο Μαιμος είναι το alter ego του πικραμένου, καταπιεσμένου αλλά και τρυφερού Έλληνα.
Δημοσίευση σχολίου